Κατά την περίοδο της αυτοεξορίας του στο Παρίσι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνόψισε τους στόχους της πρώτης, οκταετούς διακυβέρνησής του (1955-63) ως εξής:
Χήρος με τρεις γιους, ο πλοίαρχος Λεωνίδας Πετρόχειλος, διευθυντής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων σε πασίγνωστη ελληνική ταινία, βλέπει το σπίτι του να μετατρέπεται σε αχούρι – μέχρι που εμφανίζεται η κυρία Μαίρη, η οποία, με κάποια αθώα υστεροβουλία, κατορθώνει να βάλει τα πράγματα σε τάξη, κερδίζοντας ταυτόχρονα την καρδιά της ορφανεμένης οικογένειας.
Σήμερα δεν ψηφίζουν μόνον οι αγανακτισμένοι συνταγματολόγοι της συμφοράς, οι influencers, οι celebrities και οι γραφικοί του δημοσίου βίου (κοινώς τα δημόσια ψώνια). Ψηφίζουν όλοι οι πολίτες.
Εκεί που το 2019 ο Τσίπρας δήλωνε ότι τον Μητσοτάκη θα τον νικήσει βλέποντας τηλεόραση και τρώγοντας ποπ κορν, φτάσαμε στο 2023, την επομένη των εκλογών, να κάνει λόγο για τον Μητσοτάκη ως «ηγεμόνα πρωθυπουργό». Γκραν σουξέ.
Στους Συριζαίους τώρα φταίνε τα άλλα «προοδευτικά» κόμματα και πάνω απ’ όλα ο… λαός! Είναι δυνατόν να παραδεχθεί ο Τσίπρας ότι ήταν λάθος η «ειδική εκλογική επιχείρηση» που είχε στόχο την απομητσοτακοποίηση της Ελλάδας;
Μάζεψε τους υπηκόους του της ΚΕ για να τους ανακοινώσει πελιδνός τη λήξη του πένθους. Λίγο μετά τον παραδοσιακό φραπέ της παρηγοριάς οι σύντροφοι εθεάθησαν να βγαίνουν σιωπηλοί, σκυμμένοι και περίλυποι έως θανάτου από τα γραφεία της Κουμουνδούρου.
Σε ασυνήθιστη και εξαιρετικά ενοχλητική για κάθε πολιτισμένο αναγνώστη ερώτηση του διευθυντή της Καθημερινής, μια εβδομάδα μετά τον εκλογικό θρίαμβο της 21ης Μαΐου, ο Πρωθυπουργός απάντησε με απόλυτη ψυχραιμία στη συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή:
Αλέξης Παπαχελάς: Ακούστηκε πολύ στην προεκλογική περίοδο το «Μητσοτάκη γ…σαι». Πώς νιώθατε εκείνη την ώρα και τι σας έλεγε αυτός ο κόσμος; Τι έχετε καταλάβει ότι έλεγε αυτός ο κόσμος;
Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν ξέρω αν υπήρχε αυτός ο κόσμος στην πραγματικότητα ή ήταν μία πάρα πολύ μικρή μειοψηφία. Εγώ δεν το συνάντησα αυτό. Ειλικρινά το λέω, ...
Στο Τσιπρόκομμα ονομάζουν χαϊδευτικά τον διασυρμό ήττα! Αν ζούσε ο αείμνηστος Αναγνωστάκης θα έγραφε την ποίηση του διασυρμού. Παλιότερα είχαμε τη λεγόμενη ποίηση της ήττας. Τώρα έχουμε την ήττα της καζούρας.
