Οι αναγνώστες ίσως θα περίμεναν να σχολιάσω κι εγώ, όπως είναι του συρμού, το ρηχό επικοινωνιακό φαινόμενο Κασσελάκη.
Θα το προσπεράσω για την ώρα, προκειμένου να δείξω σε επόμενο άρθρο πώς είναι να περνάς από μια μη προφανή σε μια προφανή ανοησία, όπως θα έλεγε κι ένας μεγάλος φιλόσοφος. Για την ώρα, μια εικόνα κρατά φυλακισμένη την τυχοδιωκτική Αριστερά αλλά και τα περισσότερα ΜΜΕ με την αδυσώπητη επανάληψή της. Διότι, για να παραφράσω τον Οράτιο, δίκαια σιχαινόμουν όσους υψώνουν το κεφάλι τους για να τραβήξουν την προσοχή.
Θα ασχοληθώ λοιπόν με κάτι επείγον και σοβαρότερο, που αφορά τη μισή Ελλάδα. Η μεγαλύτερη κρίση της πόλης των Αθηνών ξεκίνησε μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου το 2008 και τα «νέα Δεκεμβριανά» που ακολούθησαν. Το κέντρο της Αθήνας φλεγόταν, καταστρεφόταν, δεν έμεινε πλακάκι στα πεζοδρόμια. Μετά τα γεγονότα, δήθεν στο όνομα του Γρηγορόπουλου, η Αθήνα ρήμαξε, εξαφανίστηκαν εμπορικές δραστηριότητες, κανείς δεν ήθελε να πατήσει το πόδι του στο κέντρο. Τον Νοέμβριο του 2010 εξελέγη δήμαρχος ο Γιώργος Καμίνης. Παρέλαβε μια ρημαγμένη πόλη και μάλιστα την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης, που την ρήμαξαν ξανά οι βάνδαλοι οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν «Αγανακτισμένοι», με αποκορύφωμα το έγκλημα των αριστερών «αγωνιστών» στην Marfin.
Όταν μια πόλη λειτουργεί φυσιολογικά, οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται φροντίζουν τη βιτρίνα, τα πεζοδρόμιά τους ακόμη κι αν ο Δήμος κάνει τα ελάχιστα. Με το κλείσιμο τόσων καταστημάτων, γραφείων και την εγκατάλειψη τόσων άλλων επαγγελματικών δραστηριοτήτων, απομένει η φροντίδα αποκλειστικά στον Δήμο, και ένας δήμαρχος το στοιχειώδες που μπορεί να κάνει είναι να κρατήσει την πόλη στο πιο αξιοπρεπές επίπεδο που είναι δυνατόν. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι η αποκομιδή των σκουπιδιών και ένας στοιχειώδης καθαρισμός των δρόμων. Την περίοδο Καμίνη δεν βγήκε καμιά μάνικα να πλύνει τους δρόμους, τις στεγασμένες διαβάσεις, τις στοές, τις υπόγειες διαβάσεις, που είχαν καταντήσει δημόσια ουρητήρια. Ακόμα θυμάμαι την αποφορά που αναδιδόταν από παντού και τις σόλες των παπουτσιών μου να κολλάνε στη βρώμα έξω από γνωστό ξενοδοχείο στη Σταδίου, πολύ κοντά στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτή η αποκρουστική εικόνα της έρημης πόλης έκανε απόκοσμο το τοπίο, ειδικά στους σκοτεινούς δρόμους τα βράδια, καθώς κυκλοφορούσαν ελάχιστοι άνθρωποι, κυρίως οι ταλαίπωροι μετανάστες που «λιάζονταν» στην πλατεία Ομονοίας δίπλα στα κενά, κλειστά κτίρια. Ο αδιάφορος και ράθυμος Δήμαρχος δεν φρόντισε να κάνει τίποτε, τον στοιχειώδη φωτισμό τα βράδια και μια μάνικα να πλύνει. Ποτέ δεν ήταν τόσο βρώμικη, αποκρουστική και άθλια η Αθήνα όσο επί Καμίνη. Αντί να κάνει τη δουλειά του δημάρχου έκανε «αντιφασιστικό αγώνα», και άλλες «ανθρωπιστικές» δράσεις, με τους μετανάστες και τους άστεγους στην έσχατη ένδεια και στα σκουπίδια. Αυτός δούλευε αποκλειστικά για το μίζερο πολιτικό του μέλλον πετυχαίνοντας την άκοπη εκλογή του μέσω του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
Το 2019 η Αθήνα απέκτησε έναν εργατικό και αεικίνητο δήμαρχο, τον Κώστα Μπακογιάννη. Και η Αθήνα μέσα σε χρόνο ρεκόρ ξεβρόμισε, έγινε ξανά μια καθαρή πόλη. Φυσικά υπήρξαν και αστοχίες και καθυστερήσεις στα έργα, με πιο χαρακτηριστικό την Πανεπιστημίου. Έψαξα να βρω στοιχεία της δραστηριότητάς του, στην καθαριότητα, γιατί οι πολιτιστικές, καλλιτεχνικές,… φιλοσοφικές δραστηριότητες είναι η πολυτέλεια όταν όλα τα άλλα δουλεύουν. Θυμάμαι την προβολή το 2018 στο κτίριο της Βουλής ενός ανόητου συνθήματος, «Διαβάζουμε κι αλλάζουμε» ή κάτι τέτοιο. Τι έμεινε από αυτό; Η διαφήμιση εκείνων των ημερών. Αν είχε το σύνθημα «Πλενόμαστε, πλένουμε και την πόλη κι αλλάζουμε» ή «Τραβάμε καζανάκι όταν πηγαίνουμε στην τουαλέτα» θα είχε κάποια χρησιμότητα. Είναι κλασική η συνταγή των αποτυχημένων στα πρακτικά ζητήματα να πουλάνε ευαισθησία και διανόηση.
Λοιπόν, τα αποτελέσματα μιας πρόχειρης έρευνας είναι εντυπωσιακά: Επί δημαρχίας Μπακογιάννη η καθαριότητα ήταν απόλυτη προτεραιότητα. Καθημερινά 2.700 εργαζόμενοι του Δήμου επιχειρούν με 157 απορριμματοφόρα σύμμεικτων απορριμμάτων και ανακύκλωσης, ενώ ανανεώθηκαν τα μέσα καθαρισμού με την προμήθεια 35 πλυντικών οχημάτων, 30 απορριμματοφόρων, 13 υδροφόρων, 20 νέων απορριμματοφόρων συλλογής βιοαποβλήτων, 11 καδοπλυντηρίων, 19 σαρώθρων, 37 ηλεκτρικών σκουπών. Καθάρισαν από γκράφιτι χώρους συνολικής επιφάνειας 52.000 τ.μ. Τοποθετήθηκαν 10.000 νέοι πράσινοι κάδοι και 3.150 νέοι κάδοι ανακύκλωσης, ενώ υπογειοποιούν πιλοτικά σε δεκάδες σημεία τους κάδους. Κατασκευάζουν νέο σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων.
Ο Δήμος φύτεψε 600.000 νέα φυτά εκ των οποίων 7.000 δένδρα. Δημοπράτησε το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού και ξεκίνησαν οι σχετικές προεργασίες. Πραγματοποίησε ολικές αναπλάσεις 24 μεγάλων χώρων πρασίνου ενώ άλλες 14 βρίσκονται σε εξέλιξη. Πραγματοποίησε μεγάλες αναπλάσεις χώρων πρασίνου, μεταξύ άλλων στο πάρκο του Σταθμού Λαρίσης, στην Πλατεία Οβρένοβιτς, στον Λόφο Λαμπράκη, στο πάρκο Βουτιέ, στο πάρκο Κύπρου, στην Πλατεία Έλενας Βενιζέλου. Δημιουργεί ένα καταπράσινο πάρκο έκτασης 4,5 στρεμμάτων στα Σεπόλια μετά την κατεδάφιση ενός παλιού εργοστασίου. Υλοποιεί το μεγαλύτερο έργο ενεργειακής αναβάθμισης φωτισμού των οδών στην Ελλάδα αντικαθιστώντας το σύνολο των 44.000 φωτιστικών με νέα τεχνολογίας led.
Είναι χρήσιμο να σημειώσουμε ότι ο Δήμος Αθηναίων ψηφιοποίησε το 100% των υπηρεσιών του και διαθέτει 209 διαδικασίες στους πολίτες μέσω του eservices.cityofathens.gr, εξυπηρετώντας ηλεκτρονικά, εύκολα και άμεσα τις αιτήσεις τους.
Τέλος, επειδή, όπως διδάσκει και ο μαρξισμός-λενινισμός και ο διαλεκτικός υλισμός, το «εποικοδόμημα» στηρίζεται στην «υλική βάση», όπως ίσως άκουσε σε κανένα αχτίφ κι ο υποψήφιος του Σύριζα, ο Κώστα Μπακογιάννης πέτυχε για πρώτη φορά έγκριση χρηματοδοτήσεων ύψους 545.000.000 ευρώ, γεγονός που επιτρέπει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ποικίλων έργων που θα βελτιώσουν την πρωτεύουσα. Και ενώ όλη η χώρα περιμένει την αναβάθμισή της από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, αξίζει να σημειώσουμε ότι επί δημαρχίας Μπακογιάννη εξασφαλίσθηκε η εμπιστοσύνη του Διεθνούς Οίκου Αξιολόγησης Moody’s μέσω δύο αναβαθμίσεων, εντός τριών ετών, των προοπτικών του αξιόχρεου του Δήμου.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου λοιπόν οι Αθηναίοι θα αποφασίσουν ποιος θα διατηρήσει την πόλη μας αξιοπρεπή και θα τη βελτιώσει περαιτέρω. Σημείωσα λοιπόν μερικά από τα έργα του δημάρχου Αθηναίων, γιατί πλέον ο κόσμος τα θεωρεί δεδομένα, κεκτημένα, και –κυρίως– γιατί γνωρίζω ότι τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι συνηθίζουν να πηδούν πάνω από τα γεγονότα. Ο Μπακογιάννης θεωρεί ότι αρκεί να «μιλήσει» το έργο του και, προς τιμήν του, δεν πήδησε ούτε πάνω από καμιά αστοχία.
