Σε ασυνήθιστη και εξαιρετικά ενοχλητική για κάθε πολιτισμένο αναγνώστη ερώτηση του διευθυντή της Καθημερινής, μια εβδομάδα μετά τον εκλογικό θρίαμβο της 21ης Μαΐου, ο Πρωθυπουργός απάντησε με απόλυτη ψυχραιμία στη συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή:
Αλέξης Παπαχελάς: Ακούστηκε πολύ στην προεκλογική περίοδο το «Μητσοτάκη γ…σαι». Πώς νιώθατε εκείνη την ώρα και τι σας έλεγε αυτός ο κόσμος; Τι έχετε καταλάβει ότι έλεγε αυτός ο κόσμος;
Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν ξέρω αν υπήρχε αυτός ο κόσμος στην πραγματικότητα ή ήταν μία πάρα πολύ μικρή μειοψηφία. Εγώ δεν το συνάντησα αυτό. Ειλικρινά το λέω, δεν το συνάντησα. Αυτή η κοινωνία δεν υπάρχει.
Αλέξης Παπαχελάς: Προφανώς δεν είναι η κοινωνία που είναι η πελατεία σας.
Κυριάκος Μητσοτάκης: Μα, εγώ δεν κινούμαι μόνο στον δικό μου χώρο στις συγκεντρώσεις. Είναι μία πολύ μικρή μειοψηφία αυτή, η οποία μεγεθύνθηκε, η οποία έγινε πολιτικός λόγος και σύνθημα από ένα κόμμα εξουσίας. Ίσως είναι και αυτός ο λόγος που το συγκεκριμένο κόμμα εξουσίας πήγε από το 35% στο 20%.
Τον ρώτησε επίσης αν μετά την νίκη του θα… «καβαλήσει το καλάμι». Και ο Πρωθυπουργός απάντησε: «Και πρέπει να σας πω ότι το βράδυ των εκλογών, πράγμα σπάνιο για εμένα, είχα δυσκολία να κοιμηθώ. Ο λόγος δεν ήταν η χαρά. Ήταν η ευθύνη. Άρα δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιος κίνδυνος.»
Χαρακτήρισα ασυνήθιστη την ερώτηση και φυσικά διαφωνώ έντονα με την τοποθέτηση ότι εκείνοι που φώναζαν αυτό το χυδαίο σύνθημα «είναι η κοινωνία που δεν είναι πελατεία» του Πρωθυπουργού. Από πότε οι τραμπούκοι είναι «η κοινωνία»; Από πότε οι αλήτες είναι «αυτός ο κόσμος»; Διαφωνώ ακόμη και με την έκφραση «πελατεία» εφόσον χαρακτηρίζει αυτόν τον λούμπεν συρφετό «κοινωνία». Και φυσικά τέτοια «πελατεία» –«ίδια πελατεία απ’ το σινέ Ομόνοια»– δεν θα την ήθελε ένα κεντρώο-φιλελεύθερο δημοκρατικό κόμμα όπως είναι η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη. Όπως δεν θα ήθελε και τους αμετανόητους ναζιστές του Κασιδιάρη και της Χρυσής Αυγής προς τους οποίους απευθύνθηκε με «κατανόηση» ο Τσίπρας. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς πώς θα αντιδρούσαν τα στελέχη και ο πελατειακός συρφετός του ΣΥΡΙΖΑ αν κάποιοι ακροδεξιοί φώναζαν ένα τέτοιο σύνθημα κατά του Τσίπρα. Ή αν ένας καθηγητής πανεπιστημίου, παρακαλώ, που αρθρογραφούσε στην Καθημερινή έγραφε ότι «ο Τσίπρας θα έχει το τέλος του Τσαουσέσκου» και ισχυριζόταν ότι έχει φτιάξει μια ΣΤΑΖΙ και ένα ολοκληρωτικό καθεστώς.
Παρά την σεμνή και τόσο πειστική απάντηση του Πρωθυπουργού, ότι δυσκολεύτηκε να κοιμηθεί το βράδυ της νίκης του συναισθανόμενος το βάρος της ευθύνης (απάντηση η οποία θα έπρεπε να καταστήσει άλαλα τα χείλη των κούφων και αλαζόνων), οι Αγανακτισμένοι Συνταγματολόγοι, ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι συμπλεγματικοί του ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να διακινούν τους κακόβουλους ισχυρισμούς για «παντοδυναμία», «αλαζονεία», «ηγεμονία» κ.τ.τ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και να διατείνονται πως με κάθε τρόπο πρέπει να αποφευχθεί η αυτοδυναμία της «Δεξάς» γιατί… κινδυνεύει η δημοκρατία! Τις σαρωτικές «λαϊκές νίκες» του Α. Παπανδρέου με ισχυρή αυτοδυναμία τις χαρακτήρισε ποτέ κανείς «επικίνδυνες για την δημοκρατία»; Τότε ο Λαός ήταν στην Εξουσία… Σήμερα στους ξεραμένους μπαξέδες του Ανδρουλάκη «Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Και αυτό παρ’ όλο που ο λαοπρόβλητος Βενιζέλος συγκυβέρνησε με τον Α. Σαμαρά. Πολύ περισσότερο που τώρα το αποστακτήριο της επαναστατικής τσικουδιάς βρίσκεται στην Κουμουνδούρου, που συγκυβέρνησε με την Ακροδεξιά.
Αυτό το έργο υπονόμευσης της δημοκρατικής ομαλότητας το έχουμε δει δυο φορές: με τον νόμο Κουτσόγιωργα, που επινόησαν για να στερήσουν την αυτοδυναμία από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, και με τον Τσιπρονόμο της απλής αναλογικής για να στερήσουν την κυβέρνηση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ή για να έχει μια οριακή πλειοψηφία, να ηγείται μιας ασταθούς κυβέρνησης την οποία θα ελέγχουν διάφοροι εξωκοινοβουλευτικοί «παράγοντες». Ιδίου κακοποιού πολιτικού ήθους και τα δύο εγχειρήματα. Την πρώτη φορά εν μέρει πέτυχαν τον σκοπό τους και απέτρεψαν τις μεταρρυθμίσεις που θα καθιστούσαν την Ελλάδα αξιοπρεπή, δυνατή και σύγχρονο κράτος. Και ίσως να μην ζούσαμε τη χρεοκοπία και τα μνημόνια.
Τριάντα χρόνια μετά, η δεύτερη απόπειρα για μια αδύναμη κυβέρνηση θα αποτύχει γιατί ο λαός αναθυμάται με τρόμο τι σημαίνει Πρώτη Φορά Αριστερά. Ήδη όμως αυτοί οι τυχοδιώκτες έπεσαν στον λάκκο που έσκαβαν για τον Μητσοτάκη. Έτσι οι αντιδράσεις, οι οικογενειακοί καβγάδες τους και οι επικρίσεις του λαού τροφοδοτούν πλουσιοπάροχα τους γελοιογράφους και τις επιθεωρήσεις.
Την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές είδα την γελοιογραφία του Α. Πετρουλάκη, με τον επικεφαλής σχεδιασμού της εκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Μαραντζίδη δίπλα στον Τσίπρα ο οποίος λέει: «Και τώρα ο Νίκος Μαραντζίδης θα μας αναλύσει το Σύνδρομο της Στοκχόλμης από τη μεριά του θύματος». Πώς βρέθηκε σ’ αυτή τη θέση το περιγράφει γλαφυρά ο Γ. Παπαχρήστος: «Τον έβαλε αφού προηγουμένως ο επιστήμων διήνυσε μια σημαντική απόσταση, γονατιστός, όπως επιβάλλουν τα τάματα». Όσο για την επιστημονική ανεπάρκειά του στο θέμα των δημοσκοπήσεων γράφει ότι «ο Μαραντζίδης κατά το παρελθόν, με κάτι έρευνες που εμφάνιζε ως διενεργηθείσες από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στον Σκάι, είχε στείλει για ψυχοφάρμακα και ψυχολογική στήριξη από ειδικούς επιστήμονες ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα της στατιστικής» (Τα Νέα, 30.5.2023). Βέβαια δεν έλειψε και η συνηγορία από έναν εκπεσόντα αστέρα της δημοσιογραφίας, που έγραφε στην Καθημερινή την ίδια μέρα: «“Δημοσκοποδιδάσκαλος” στον ΣΥΡΙΖΑ». Ο… «δημοσκοποδιδάσκαλος» είναι ο Μαραντζίδης, ένας τύπος εντελώς άσχετος με την στατιστική. Οι «δημοσκοπήσεις» που διενεργούσε έως τα τέλη του 2017 σταμάτησαν απότομα κατόπιν ενεργειών της κυβέρνησης των Τσιπροκαμμένων. Ακολούθησε το στάδιο της έμπρακτης μετάνοιας και της «αναμόρφωσης».
Όπως έχω γράψει αλλού, αμφιβάλλω αν ο Βαξεβάνης, ο Πολάκης, ακόμη και ο Κασιδιάρης, θα εκστόμιζαν ποτέ τη φράση του Μαραντζίδη, ότι «ο Μητσοτάκης θα έχει το τέλος του Τσαουσέσκου». Ο εν λόγω Αυριανιστής ανενόχλητος έβριζε και συκοφαντούσε χυδαία τον… «αλαζόνα» Πρωθυπουργό (που δήθεν ελέγχει ασφυκτικά τον Τύπο) από τις σελίδες της Καθημερινής σχεδόν πέντε χρόνια. Αυτό το αδίστακτο κελεπούρι πήρε δίπλα του ο κάποτε απηνής διώκτης του Τσίπρας. Και αίφνης απέκτησε ξανά το «ηθικό πλεονέκτημα»!
Φυσικά απάντηση σε όλα αυτά θα δώσουν οι δημοκρατικοί Έλληνες πολίτες στις 25 Ιουνίου, επαναβεβαιώνοντας την βούλησή τους για ομαλότητα, σταθερότητα, με αυτοδύναμη κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη. Όσο για το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν την άνεση μιας ακόμη τετραετίας για να λύσουν τις ανούσιες διαφορές τους σχετικά με την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου.
