Δεν ξέρω γιατί αλλά υπάρχουν συμπολίτες που εντάσσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο περίφημο «δημοκρατικό τόξο». Που θεωρούν τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δημοκράτες.
Αν πρέπει κανείς να βρει ένα πράγμα που να χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ (και γενικώς την ελληνική Αριστερά) δεν νομίζω ότι θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα, και το πρώτο πράγμα που λογικά θα του έρθει θα είναι αυτό που όλοι βλέπουμε να κυριαρχεί στους συντρόφους: το μίσος.
«Στρατάρχης» σχεδιασμού της εκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε ο Ν. Μαραντζίδης. Πρόκειται για έναν «πολιτικό επιστήμονα» (με γνωστικό αντικείμενο Πολιτική και Κοινωνικές Ταυτότητες) που άλλοτε παρουσιάζεται ως ιστορικός και άλλοτε ως δημοσκόπος.
Μάζεψε τους υπηκόους του της ΚΕ για να τους ανακοινώσει πελιδνός τη λήξη του πένθους. Λίγο μετά τον παραδοσιακό φραπέ της παρηγοριάς οι σύντροφοι εθεάθησαν να βγαίνουν σιωπηλοί, σκυμμένοι και περίλυποι έως θανάτου από τα γραφεία της Κουμουνδούρου.
Σε ασυνήθιστη και εξαιρετικά ενοχλητική για κάθε πολιτισμένο αναγνώστη ερώτηση του διευθυντή της Καθημερινής, μια εβδομάδα μετά τον εκλογικό θρίαμβο της 21ης Μαΐου, ο Πρωθυπουργός απάντησε με απόλυτη ψυχραιμία στη συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή:
Αλέξης Παπαχελάς: Ακούστηκε πολύ στην προεκλογική περίοδο το «Μητσοτάκη γ…σαι». Πώς νιώθατε εκείνη την ώρα και τι σας έλεγε αυτός ο κόσμος; Τι έχετε καταλάβει ότι έλεγε αυτός ο κόσμος;
Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν ξέρω αν υπήρχε αυτός ο κόσμος στην πραγματικότητα ή ήταν μία πάρα πολύ μικρή μειοψηφία. Εγώ δεν το συνάντησα αυτό. Ειλικρινά το λέω, ...
Η κυρά Ζωή Κωνσταντοπούλου του Νικολάου, ιδιόρρυθμη πρόεδρος του ιδιόκτητου θιάσου της, έβγαλε την 1η σε ψήφους υποψήφια βουλευτή κα Όλγα Δάλλα (Νότιος Τομέας Αθηνών) και στη θέση της έβαλε τον κωμικό Μπιμπίλα, που είχε έρθει τρίτος στην Α΄ Αθηνών. Εκεί, μετά από τον Εγωτιστικό Εαυτό Της, τοποθέτησε δεύτερο τον σημερινό σύντροφό της (!) αγνώστων λοιπών στοιχείων. Αυτό στη γλώσσα του Λακάν λέγεται «μωβ πλεύση προς τα βράχια».
Παντού. Εκτός από τη Ροδόπη, όπου μια θλιβερή συμμαχία άφησε μια τελευταία κηλίδα ντροπής πάνω στον χάρτη. Ποτέ στην πολιτική μας ιστορία το κεντρικό σύνθημα του δεύτερου κόμματος που ζητούσε να διώξει από την κυβέρνηση το πρώτο δεν αποδείχθηκε τόσο προφητικό και τόσο αποτελεσματικό: εναντίον του εαυτού του.
«Προσοχή εις την ψήφον σας» ειδοποιούσε τους πολίτες ένα κείμενο του 19ου αιώνα που αποδίδεται στον Εμμανουήλ Ροΐδη. Σήμερα η προτροπή είναι βέβαιο ότι θα είχε πάρει τη μορφή «Προσοχή μη τυχόν και ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ». Θα πείτε: και τι να ψηφίσουμε; Λάθος ερώτημα, γιατί έχετε ήδη βάλει το κάρο πριν από τα ζα. Πολίτες που έχουν σώας τας φρένας πρώτα βλέπουν και αποφεύγουν τον κίνδυνο και μετά σκέφτονται για τα υπόλοιπα. Όσο δυσάρεστα ή προβληματικά και αν είναι.
