«Το πρώτο πράγμα που θα κάνω ως πρωθυπουργός θα είναι να απαιτήσω την παραίτηση Στουρνάρα. Αν χρειαστεί, θα τον πετάξω έξω με τις κλοτσιές εγώ ο ίδιος». Αλέξης Τσίπρας
Ο Τσίπρας ήταν ο τιμώμενος ξένος «ηγέτης» στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης στις 19 Ιουνίου 2015. Είχε ακόμη αυταπάτες ότι θα τον στήριζε ο Πούτιν, ότι θα τον δάνειζε ρούβλια, έτρεφε φρούδες ελπίδες και για βοήθεια από την Κίνα, αλλά είχε τουλάχιστον τη βεβαιότητα πως θα έφερνε φθηνό πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα του Τσάβες.
Ένα πρόσωπο που ενώνει όλους τους εχθρούς της δημοκρατίας και τα θύματα του λαϊκισμού στη χώρα μας είναι ο νυν καταζητούμενος εγκληματίας πολέμου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο εν λόγω εγκληματίας αποτελεί το ίνδαλμα της ελληνικής Ακροαριστεράς, αλλά και Ακροδεξιάς. Ο Πουτινισμός είναι η ανώτατη μορφή του ιθαγενούς λαϊκισμού. Ο Πούτιν είναι ο σούπερ ήρωας που τα βάζει με όλη τη Δύση. Κάποιος θεωρητικός του φασισμού, προτού ακόμη επινοηθεί ο όρος, έγραψε ότι η Δημοκρατία είναι η απόγνωσή μας όταν δεν βρίσκουμε ήρωες να μας κυβερνήσουνε. Η Γερμανία βρήκε τον Χίτλερ, η Σοβιετική Ένωση τους Λένιν-Στάλιν, και η Ρωσία γρήγορα βρήκε τον «μάτσο» ήρωά της. Η Δύση με τις «έκφυλες» δημοκρατίες της, όπως ισχυρίζεται η Ρωσία, πάσχει από «Ρωσοφοβία», όρος εμπνευσμένος από αυτόν που διακινούν χρόνια τώρα οι ισλαμολάγνοι αριστεροί (η Δύση φοβάται τους τζιχαντιστές, άρα πάσχει από «Ισλαμοφοβία»). Ο παράφρων Χίτλερ της εποχής μας αφού εξαπέλυσε έναν απρόκλητο τρομοκρατικό γενοκτονικό πόλεμο, μετά παριστάνει το θύμα της… «Ρωσοφοβίας». Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, και τα ακροδεξιά κόμματα δεν πάσχουν βέβαια από «Ρωσοφοβία» αλλά από ακατανίκητη «Ρωσοφιλία».
Ας θυμηθούμε όμως τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ από την αποφράδα 25η Ιανουαρίου του «ΒΡΩΜΙΚΟΥ ’15» και εξής. Η αυταπάτη τους ότι θα διαλύσουν τη δημοκρατική Ευρώπη ξεκίνησε με κήρυξη «πολέμου» στην Ε.Ε. και τη Δύση εξαιτίας των κυρώσεων που είχαν επιβάλει τότε στην Ρωσία λόγω της προκήρυξης αποσχιστικών δημοψηφισμάτων σε περιοχές της Ουκρανίας, έχοντας ήδη προσαρτήσει την Κριμαία. Η πρώτη κιόλας δήλωση εκείνου του Κοτζιά (27.1.2015) με την ανάληψη του ΥΠΕΞ αποτελούσε προσπάθεια διάσπασης του κοινού μετώπου των χωρών-μελών της Ε.Ε. έναντι της Ρωσίας: «Αύριο το βράδυ πρέπει να πάμε στις Βρυξέλλες γιατί βρισκόμαστε από χθες σε μια σκληρή διαπραγμάτευση γύρω από το ζήτημα ενός τρίτου κύματος κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία». Από τον ελεγχόμενο Τύπο εκείνη την εποχή παρασιωπήθηκαν η πρόσκληση και οι συνομιλίες του με τον Ρώσο νεοναζί Ντούγκιν, αλλά και τα ψέματά του για να καλύψει τις μεταξύ τους σχέσεις.
Τι να πρωτοθυμηθούμε από τις αλλεπάλληλες επισκέψεις συριζαϊκών κυβερνητικών στελεχών στη Μόσχα –που αποτελεί κάτι σαν τους Αγίους Τόπους τους–, τις θριαμβευτικές πόζες του παλαιόθεν σταλινικού Κοτζιά με τον Λαβρόφ, τις εδαφιαίες επικύψεις του Λαφαζάνη μπροστά στον ολιγάρχη της Gazprom που αποκάλεσε «σύντροφο», τις φανφάρες του Καμμένου και άλλα δουλικά ών ουκ έστι αριθμός.
«Ο Αλέξης Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στη Μόσχα [8-9 Απριλίου 2015] ζήτησε από την Ευρώπη να τερματίσει τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας. (…) Τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα στο Κρεμλίνο ήταν “μουσική στα αφτιά” του Βλαντίμιρ Πούτιν», σχολίαζε ο Guardian. Μαζί του στη Μόσχα ταξίδεψαν η σύζυγός του, Περιστέρα Μπαζιάνα, και οι υπουργοί Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π. Λαφαζάνης και η αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη. Μια βδομάδα αργότερα ο Καμμένος θα επισκεπτόταν τον ομόδοξό του υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, δηλώνοντας: «Η νέα ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει τη συνεργασία με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς. Οι πρόσφατες συμφωνίες του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα με τον Πρόεδρο Πούτιν ανοίγουν νέες προοπτικές σ’ αυτή τη συνεργασία» (15.4.2015).
Εκείνη την εποχή, έως και την απότομη προσγείωσή του τον Ιούλιο, ο Τσίπρας έκανε λόγο για «άνοιξη» στις ελληνορωσικές σχέσεις, ενώ διατράνωνε τη διαφωνία του «με τη λογική των αδιέξοδων κυρώσεων κατά της Μόσχας». Άνοιξη, όπως εκείνο το παλιό «Ακόμα τούτ’ η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες...». Που θα ερχόταν ο Μόσκοβος να μας ελευθερώσει, κ.λπ., κ.λπ.
Πρέπει να θυμίσουμε ακόμη το απονενοημένο τηλεφώνημα που έκανε ο πουλοπιάστης Τσίπρας στον Πούτιν κατά τη διάρκεια της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στις 6 Ιουλίου 2015, την επαύριο εκείνου του ψευτο-δημοψηφίσματος, ως ύστατη προσπάθεια μήπως και γίνει κάποιο θαύμα και ανοίξουν οι κρουνοί με τα ρούβλια. Σύμφωνα με την αφήγηση του Σταύρου Θεοδωράκη, «έρχεται ο κ. Λαφαζάνης με ένα διαφορετικό “κόκκινο τηλέφωνο”, εννοώντας πως υπάρχει ένα τηλέφωνο που θα συνδέσει τον κ. Τσίπρα με τον κ. Πούτιν. Κάνει μία διακοπή η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και ο Τσίπρας επιστρέφει μάλλον με μία απογοήτευση στο πρόσωπό του και μας λέει: “Ναι, συνομίλησα με τον πρόεδρο Πούτιν”». Σύμφωνα με όλους τους παριστάμενους πολιτικούς αρχηγούς, τους είπε: «Μίλησα στον πρόεδρο Πούτιν, δεν μπορεί να κάνει κάτι ο ίδιος, αλλά αν θέλουμε θα μιλήσει θετικά για εμάς στη Μέρκελ». Ε, δεν έμενε πια παρά να «εργαστεί» ο καταληψίας 17 ολόκληρες ώρες, στη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου για να μας φορτώσει το σκληρότερο Μνημόνιο. Τι ειπώθηκε πραγματικά σε εκείνο το τηλεφώνημα του Τσίπρα στον Πούτιν το μάθαμε πολύ αργότερα. Σύμφωνα με τον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, του τηλεφώνησε ο Πούτιν στις 6 Ιουλίου για να του πει ότι ο Τσίπρας υπέβαλε στη ρωσική κυβέρνηση αίτημα για την εκτύπωση δραχμών, επειδή δεν διέθετε τις κατάλληλες εγκαταστάσεις. Ο Πούτιν χρησιμοποιούσε μεν αυτούς τους ιδεοληπτικούς ανόητους, ημι-πιτσιρικάδες της καρπαζιάς, αλλά έκρινε ότι δεν ήταν ακόμη η ώρα της ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό και ενημέρωσε τον Ολάντ, να μαζέψουν τους ταραχοποιούς. (Περισσότερα για το εγκληματικό σχέδιο επιστροφής στη δραχμή, το οποίο μετά φόρτωσαν στον γραφικό Λαφαζάνη, αποκάλυψε ο συνεργός τους Τζέιμς Κ. Γκάλμπρεϊθ, βλ. https://bit.ly/2HGfhoG).
Όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ο Τσίπρας εδήλωσε: «Να εξηγήσουμε με θάρρος στον κόσμο, ότι ακριβώς επειδή οι εξελίξεις είναι αυτές που είναι, η χώρα δεν μπορεί να έχει ως δόγμα εξωτερικής πολιτικής το “προκεχωρημένο φυλάκιο” της Δύσης προς την Ανατολή, όπως είπε ο κ. Μητσοτάκης» (25.2.2022). Αμετανόητοι φιλοτύραννοι, αμετανόητοι φιλοπουτινικοί και εθελόδουλοι, πρωτοστατούν στο Ευρωκοινοβούλιο μαζί με τα κομμουνιστικά κόμματα και την Λεπέν με δηλώσεις και πράξεις, αμέσως ή εμμέσως υπέρ του Πούτιν. Διότι, όπως είπε και ένας ευρωβουλευτής τους, «συγκρούονται δυο ιμπεριαλισμοί». Η Τσιπραία πολιτική συναγωνίζεται εκείνη του Όρμπαν. (Το ΚΚΕ δεν το παρεξηγούμε, βρίσκεται πάντα στην προτέρα κατάσταση).
